İMRENİYORUM

Bahar geldi yine açıldı güller,
Açamadım güle imreniyorum.
Karlar eridikçe taştı dereler,
Taşamadım sele imreniyorum.

Yüksek yaylalarda kuzu meleşir,
Güzeller seyrana çıkmış gülüşür.
Bütün mahluk harıl harıl çalışır,
Coşamadım ele imreniyorum.

Aşıkların figanına dem vuran,
Yârin zülüfünü saçıp savuran,
Seherden sehere hep koşup duran,
Koşamadım yele imreniyorum.

Seyfi'yim hiç yar hatrını sormadım,
Dostun bahçesinde gülün dermedim.
Çok karlıydı tepesine ermedim,
Aşamadım bele imreniyorum.